Tshukudu, Moholoholo & Blyde River Canyon!
Door: Fleur
Blijf op de hoogte en volg Fleur
20 Oktober 2010 | Zuid-Afrika, Hoedspruit
Hoi allemaal,
Weer een drukke week achter de rug, de tijd gaat veel te snel!
Afgelopen weekend heb ik samen met Risette, Marine en Medelyn een auto gehuurd en hebben we een supergave trip in de omgeving gemaakt.
Op zaterdagochtend zijn we vroeg opgestaan (half 5) om te wandelen met cheetahs. De wandeling hebben we gedaan bij Tshukudu, een game lodge in de buurt van Hoedspruit. Nadat we bij aankomst een kop koffie met een ‘rusk’ hebben gedronken, krijgen we een intro van onze gids Morne. Dan gaan we op pad en zodra we buiten zijn zien we de cheetahs. Het zijn er vier: Tequila, Hunter, Tommy en Fluffy. Het zijn half-tamme cheetahs; ze moeten hun eigen eten bij elkaar jagen overdag en worden alleen twee keer per week bijgevoerd.
Het is supergaaf om de dieren van zo dichtbij te kunnen zien. Als ze rennen en spelen zie je hoe groot en gracieus ze zijn, en hoe schitterend goudbruin hun ogen zijn. Die ogen herinneren je er tegelijkertijd trouwens wel aan dat je hier niet met een huiskat te doen hebt maar met een echt roofdier.
Als we tot een waterhole zijn gewandeld, zijn Hunter en Fluffy niet meer bij de groep. Dat hoort erbij, als de dieren een dag geen zin hebben, dan komen ze gewoon niet en gaan ze meteen hun eigen gang in het game reserve. Tequila en Tommy gaan echter op hun gemak liggen en laten zich overal aanhalen. Morne waarschuwt iedereen wel om ze niet te aaien op hun buik en poten: ze zijn nogal kietelig en je wilt niet dat ze ‘per ongeluk’ naar je uithalen met hun klauwen. Als ik naast Tequila zit, bijt ze speels in mijn arm – daar hoef ik met geen zorgen over te maken zegt Morne. Het voelt ook niet eng, maar je denkt toch wel even dat diezelfde tanden de vorige dat waarschijnlijk een impala hebben verorberd...
Om zo te wandelen en te zitten naast een cheetah is echt onvergetelijk, ze voelen zacht maar borstelig en beginnen zelfs te snorren!
Nadat we zo een flinke tijd hebben doorgebracht, lopen we weer terug richting de lodge. Daar zien we ook nog een King cheetah, in feite een gewone cheetah maar dan met een heel ander vachtpatroon (veel zwart). Het is een soort witte leeuw: het is mooi om te zien maar eigenlijk een onsuccesvolle kleur in het wild. Ze willen er graag mee fokken, maar dat lukt nog niet zo best.
In de lodge genieten we van een heerlijk ontbijt. Niet veel later komen de cheetahs binnelopen en gaan ze vlakbij de tafels liggen. We ronden ons ontbijt in versneld tempo af om zo nog even bij ze te kunnen zitten. Aangezien onze handen nog lekker smaken naar vers brood en ei, worden we allemaal gelikt (tong voelt als vochtig schuurpapier). ;-)
Na Tshukudu voelt iedereen zich even heel bijzonder voldaan. We hebben echter een vol programma: we rijden naar het vliegveld omdat Gina en Maureen vertrekken en we willen allemaal graag afscheid nemen. Ik vind het echt superjammer dat ze weggaan, ze zijn hier maar twee weken geweest maar zijn meteen een echt onderdeel van het team geworden.
Na het vliegveld lunchen we met zijn allen bij Sleepers, een restaurant hier in de buurt. Inmiddels zijn Aaron (USA, 20 jaar), Annie (Engeland, 18) en Gwladys (Frankrijk, 28) aangekomen. Aaron is al langer in Afrika en een echte Amerikaan, Gwladys en Annie zijn nog wat stil van de lange reis. We hebben niet echt tijd om goed kennis te maken, want na de lunch rijden we met z’n vieren naar onze volgende bestemming: Moholoholo, een wildlife rehabilitation centre.
Risette is er al een keer geweest, dus ik ga alleen met Medelyn en Marine naar binnen. We zien eerst een presentatie over het centre en daarna een rondleiding. Die is helaas wel wat gehaast, maar toch erg gaaf. We zien een cheetah (waar we waarschijnlijk iets minder van onder de indruk zijn dan de rest van de groep mensen), honeybadgers (klein maar ongelofelijk agressief en vindingrijk), hyena’s, twee leeuwen, een leopard, verschillende gieren en adelaars, een caracal, serval en last but not least: een baby zwarte neushoorn die los over het terrein loopt. Met al deze dieren is iets ‘mis’ waardoor ze niet meer in het wild kunnen worden losgelaten. Ze werken nu dus als ambassadeur voor hun soort om toeristen (en vrijwilligers!) bewust te maken van de problemen die er in Zuid-Afrika zijn.
Hoogtepunt van de rondleiding vind ik het voeren van de gieren: je krijgt een lange handschoen en mmoet een stuk vlees vasthouden, en daarna hopt zo’n gigantische vogel op je arm om het vlees te pakken.
Na Moholoholo zit onze dag er bijna op. We checken in in een ontzettend leuk backpackers hostel met uitzicht op de Drakensberg, waarna we nog uit eten gaan (hamburgers) in een heel bruin bushcafe langs de weg. Ik ben Bob, dus ik mag terugrijden naar ons hostel. Pikkedonker en... men rijdt hier links op de weg, en aangezien we een huurauto hebben zit ik ook aan de andere kant van de auto! Schakelen met links is vreemd, maar we komen gelukkig heelhuids terug.
De volgende dag staan we weer vroeg op en vertrekken we bijtijds: we gaan een stuk van de panorameroute doen langs de Blyde River Canyon die door de Drakensbergen loopt. Dat betekent veel onderweg zijn en zo nu en dan stoppen langs de meest fantastische uitzichten die namen hebben als God’s Window en Forest Vieuw. Ook zien we de Tree Rondavels (drie bergtoppen die op de ronde huisjes lijken), Burke’s Luck Potholes en een paar prachtige watervallen. Ik kan er veel over schrijven, maar verwijs jullie toch maar naar de onderstaande foto’s om een idee te krijgen. We rijden tot het oude mijnstadje Pegrims Rest, maar moeten ons dan helaas toch richting huis haasten om voor het donker terug te zijn.
Bij thuiskomst zijn er nog wat andere vrijwilligers aangekomen: Phil (UK, 40) en Sammie (Australie, 26). We zijn nu met een grote groep vrijwilligers. Dat is even wennen, maar het is een leuke groep dus dat komt wel goed!
Deze week hebben we weer een leuke groep kinderen: vier jongens en vier meisjes. Ze zijn van een nieuwe school, dus we waren allemaal erg benieuwd naar deze groep. Ze zijn allemaal erg open en het is dus weer heel gezellig! De eerste lessen gaan prima, ze weten al best veel al hebben sommigen wel wat moeite met wiskunde, daar besteden we dus wat extra aandacht aan.
Omdat de kinderen elke week veel aandacht besteden aan het mooi maken van hun werkschriften en graag tekenen, heb ik een kleine ‘art’ les in elkaar gezet, die we doen zodra we wat tijd overhebben. De kinderen lijken het allemaal erg leuk te vinden! Leuk om te zien hoe veel verschillenden dingen ze maken, vorige week tekende een van de jongens een superingewikkelde raceauto om te oefenen met schaduwen, een andere maakte een tekening van Bullit (een van de honden op Daktari) en weer een andere tekende de rondavel waarin hij sliep.
Elke avond spelen we ook een spelletje met de kinderen, iets waar ze superfanatiek in zijn. Gisteren was er ‘math bingo’; de kinderen moeten een voor een een som oplossen en het antwoord is dan het nummer. Het is echt fantastisch om daarbij te zijn, er wordt geroepen, gezongen, en de spanning stijgt naarmate meer kinderen bijna bingo hebben! De winnaares wint een voetbal, die trouwens zonder problemen door iedereen mag worden uitgeprobeerd.
De leukste/belangrijkste les van de week is ‘Making South Africa a better place’. We bespreken (aan de hand van de lessen die ze in de week hebben gehad) wat de belangrijkste problemen zijn. Daarna moeten de kinderen bedenken wat zij kunnen doen om bij te dragen aan de oplossing van die problemen. Uiteindelijk moeten ze daar een aantal ‘promises’ bij bedenken. Daar zitten vaak hele mooie of grappige beloftes tussen. Afgelopen week had Elroy twee hele mooie:
- I promiss to teach others about everything I learned at Daktari.
- I promiss to become te manager of Makalali (een groot game reserve in de buurt waar de kinderen op excursie gaan).
De beloftes schrijven ze op een certificaat en ondertekenen ze. Op vrijdag lamineren we de certificaten en hebben we een soort uitreiking.
Gisterenavond trouwens voor het eerst een beetje regen gehad, de echte regens zullen niet lang meer op zich laten wachten waarschijlijk!
Foto’s volgen!
Heel veel liefs,
Xxx
Fleur
Weer een drukke week achter de rug, de tijd gaat veel te snel!
Afgelopen weekend heb ik samen met Risette, Marine en Medelyn een auto gehuurd en hebben we een supergave trip in de omgeving gemaakt.
Op zaterdagochtend zijn we vroeg opgestaan (half 5) om te wandelen met cheetahs. De wandeling hebben we gedaan bij Tshukudu, een game lodge in de buurt van Hoedspruit. Nadat we bij aankomst een kop koffie met een ‘rusk’ hebben gedronken, krijgen we een intro van onze gids Morne. Dan gaan we op pad en zodra we buiten zijn zien we de cheetahs. Het zijn er vier: Tequila, Hunter, Tommy en Fluffy. Het zijn half-tamme cheetahs; ze moeten hun eigen eten bij elkaar jagen overdag en worden alleen twee keer per week bijgevoerd.
Het is supergaaf om de dieren van zo dichtbij te kunnen zien. Als ze rennen en spelen zie je hoe groot en gracieus ze zijn, en hoe schitterend goudbruin hun ogen zijn. Die ogen herinneren je er tegelijkertijd trouwens wel aan dat je hier niet met een huiskat te doen hebt maar met een echt roofdier.
Als we tot een waterhole zijn gewandeld, zijn Hunter en Fluffy niet meer bij de groep. Dat hoort erbij, als de dieren een dag geen zin hebben, dan komen ze gewoon niet en gaan ze meteen hun eigen gang in het game reserve. Tequila en Tommy gaan echter op hun gemak liggen en laten zich overal aanhalen. Morne waarschuwt iedereen wel om ze niet te aaien op hun buik en poten: ze zijn nogal kietelig en je wilt niet dat ze ‘per ongeluk’ naar je uithalen met hun klauwen. Als ik naast Tequila zit, bijt ze speels in mijn arm – daar hoef ik met geen zorgen over te maken zegt Morne. Het voelt ook niet eng, maar je denkt toch wel even dat diezelfde tanden de vorige dat waarschijnlijk een impala hebben verorberd...
Om zo te wandelen en te zitten naast een cheetah is echt onvergetelijk, ze voelen zacht maar borstelig en beginnen zelfs te snorren!
Nadat we zo een flinke tijd hebben doorgebracht, lopen we weer terug richting de lodge. Daar zien we ook nog een King cheetah, in feite een gewone cheetah maar dan met een heel ander vachtpatroon (veel zwart). Het is een soort witte leeuw: het is mooi om te zien maar eigenlijk een onsuccesvolle kleur in het wild. Ze willen er graag mee fokken, maar dat lukt nog niet zo best.
In de lodge genieten we van een heerlijk ontbijt. Niet veel later komen de cheetahs binnelopen en gaan ze vlakbij de tafels liggen. We ronden ons ontbijt in versneld tempo af om zo nog even bij ze te kunnen zitten. Aangezien onze handen nog lekker smaken naar vers brood en ei, worden we allemaal gelikt (tong voelt als vochtig schuurpapier). ;-)
Na Tshukudu voelt iedereen zich even heel bijzonder voldaan. We hebben echter een vol programma: we rijden naar het vliegveld omdat Gina en Maureen vertrekken en we willen allemaal graag afscheid nemen. Ik vind het echt superjammer dat ze weggaan, ze zijn hier maar twee weken geweest maar zijn meteen een echt onderdeel van het team geworden.
Na het vliegveld lunchen we met zijn allen bij Sleepers, een restaurant hier in de buurt. Inmiddels zijn Aaron (USA, 20 jaar), Annie (Engeland, 18) en Gwladys (Frankrijk, 28) aangekomen. Aaron is al langer in Afrika en een echte Amerikaan, Gwladys en Annie zijn nog wat stil van de lange reis. We hebben niet echt tijd om goed kennis te maken, want na de lunch rijden we met z’n vieren naar onze volgende bestemming: Moholoholo, een wildlife rehabilitation centre.
Risette is er al een keer geweest, dus ik ga alleen met Medelyn en Marine naar binnen. We zien eerst een presentatie over het centre en daarna een rondleiding. Die is helaas wel wat gehaast, maar toch erg gaaf. We zien een cheetah (waar we waarschijnlijk iets minder van onder de indruk zijn dan de rest van de groep mensen), honeybadgers (klein maar ongelofelijk agressief en vindingrijk), hyena’s, twee leeuwen, een leopard, verschillende gieren en adelaars, een caracal, serval en last but not least: een baby zwarte neushoorn die los over het terrein loopt. Met al deze dieren is iets ‘mis’ waardoor ze niet meer in het wild kunnen worden losgelaten. Ze werken nu dus als ambassadeur voor hun soort om toeristen (en vrijwilligers!) bewust te maken van de problemen die er in Zuid-Afrika zijn.
Hoogtepunt van de rondleiding vind ik het voeren van de gieren: je krijgt een lange handschoen en mmoet een stuk vlees vasthouden, en daarna hopt zo’n gigantische vogel op je arm om het vlees te pakken.
Na Moholoholo zit onze dag er bijna op. We checken in in een ontzettend leuk backpackers hostel met uitzicht op de Drakensberg, waarna we nog uit eten gaan (hamburgers) in een heel bruin bushcafe langs de weg. Ik ben Bob, dus ik mag terugrijden naar ons hostel. Pikkedonker en... men rijdt hier links op de weg, en aangezien we een huurauto hebben zit ik ook aan de andere kant van de auto! Schakelen met links is vreemd, maar we komen gelukkig heelhuids terug.
De volgende dag staan we weer vroeg op en vertrekken we bijtijds: we gaan een stuk van de panorameroute doen langs de Blyde River Canyon die door de Drakensbergen loopt. Dat betekent veel onderweg zijn en zo nu en dan stoppen langs de meest fantastische uitzichten die namen hebben als God’s Window en Forest Vieuw. Ook zien we de Tree Rondavels (drie bergtoppen die op de ronde huisjes lijken), Burke’s Luck Potholes en een paar prachtige watervallen. Ik kan er veel over schrijven, maar verwijs jullie toch maar naar de onderstaande foto’s om een idee te krijgen. We rijden tot het oude mijnstadje Pegrims Rest, maar moeten ons dan helaas toch richting huis haasten om voor het donker terug te zijn.
Bij thuiskomst zijn er nog wat andere vrijwilligers aangekomen: Phil (UK, 40) en Sammie (Australie, 26). We zijn nu met een grote groep vrijwilligers. Dat is even wennen, maar het is een leuke groep dus dat komt wel goed!
Deze week hebben we weer een leuke groep kinderen: vier jongens en vier meisjes. Ze zijn van een nieuwe school, dus we waren allemaal erg benieuwd naar deze groep. Ze zijn allemaal erg open en het is dus weer heel gezellig! De eerste lessen gaan prima, ze weten al best veel al hebben sommigen wel wat moeite met wiskunde, daar besteden we dus wat extra aandacht aan.
Omdat de kinderen elke week veel aandacht besteden aan het mooi maken van hun werkschriften en graag tekenen, heb ik een kleine ‘art’ les in elkaar gezet, die we doen zodra we wat tijd overhebben. De kinderen lijken het allemaal erg leuk te vinden! Leuk om te zien hoe veel verschillenden dingen ze maken, vorige week tekende een van de jongens een superingewikkelde raceauto om te oefenen met schaduwen, een andere maakte een tekening van Bullit (een van de honden op Daktari) en weer een andere tekende de rondavel waarin hij sliep.
Elke avond spelen we ook een spelletje met de kinderen, iets waar ze superfanatiek in zijn. Gisteren was er ‘math bingo’; de kinderen moeten een voor een een som oplossen en het antwoord is dan het nummer. Het is echt fantastisch om daarbij te zijn, er wordt geroepen, gezongen, en de spanning stijgt naarmate meer kinderen bijna bingo hebben! De winnaares wint een voetbal, die trouwens zonder problemen door iedereen mag worden uitgeprobeerd.
De leukste/belangrijkste les van de week is ‘Making South Africa a better place’. We bespreken (aan de hand van de lessen die ze in de week hebben gehad) wat de belangrijkste problemen zijn. Daarna moeten de kinderen bedenken wat zij kunnen doen om bij te dragen aan de oplossing van die problemen. Uiteindelijk moeten ze daar een aantal ‘promises’ bij bedenken. Daar zitten vaak hele mooie of grappige beloftes tussen. Afgelopen week had Elroy twee hele mooie:
- I promiss to teach others about everything I learned at Daktari.
- I promiss to become te manager of Makalali (een groot game reserve in de buurt waar de kinderen op excursie gaan).
De beloftes schrijven ze op een certificaat en ondertekenen ze. Op vrijdag lamineren we de certificaten en hebben we een soort uitreiking.
Gisterenavond trouwens voor het eerst een beetje regen gehad, de echte regens zullen niet lang meer op zich laten wachten waarschijlijk!
Foto’s volgen!
Heel veel liefs,
Xxx
Fleur
-
20 Oktober 2010 - 11:40
T-Lia:
Hi Feur,wat een prachtige week heb je gehad en weer heel veel ervaringen opgedaan!
De rit door de blyde river canyon zal ook mooi geweest zijn (die had je vanuit het vliegtuig al gezien he!)
Geniet ervan.Wij genieten van jou berichten xxxxLia n John. -
20 Oktober 2010 - 12:37
Annika:
Tjonge Fleur wat een belevenissen, echt leuk om het zo te kunnen volgen. Veel plezier verder, geniet ervan! Ik blijf je volgen hoor! -
21 Oktober 2010 - 10:19
Rob & Marjo:
Wow, wat indrukwekkend!! Deze reis zal je zeker nooit meer vergeten. Dank voor je boeiende verhaal en de schitterende foto's!
Veel plezier nog,
Groeten, Rob & Marjo -
21 Oktober 2010 - 16:12
Oma.:
Hoi Lieverd,
Ik heb weer genoten van jouw spannende reisver-slag.Fleur,Risette,Marineen Medelyn wat zijn jullie toch een leuk stel met elkaar en wat genieten jullie samen van alles, nog een hele fijne tijd samen. Lieve groetjes voor jullie allemaal en dikke XX voor Fleur, Oma -
23 Oktober 2010 - 13:07
Lisa:
Wat gaaf om al die foto's te zien en je verhalen te lezen zeg! Echt prachtige landschappen en dieren! En zo te zien heb je het goed naar je zin. En vooral die foto van dat verkeersbord is mooi ;-) -
24 Oktober 2010 - 08:46
Judith:
In 1 woord: wauw! -
28 Oktober 2010 - 18:59
Ria:
Fleur wat heb ik weer genoten van je heerlijk lange verslag, geweldig wat jullie allemaal meemaken. Ik kijk uit naar de volgende foto's. Ingrid is er weer en komt niet uitverteld over dat prachtige land. Geniet er van en tot een volgende keer. liefs vanaf de Buurtweg. Ria -
30 Oktober 2010 - 05:35
Tante Karin En Oom A:
Lieve Fleur,
We genieten van je verhalen.
Heerlijk daar i.p.v. in het koude mistige Holland.
Here down under genieten we ook van de lente.
De volle maan is weer voorbij en de jungle is nu weer rustig !
Zolang jullie in je tenten blijven als het donker is !
Groetjes van ons tweekes. -
30 Oktober 2010 - 05:37
Oom Ad Weer:
Is dat bush baby chico een possum ???? -
31 Oktober 2010 - 18:08
Joyce En Sophie:
Hoi Fleur,
Wat vliegt de tijd en wat maak je veel mee. Knuffelen met een cheetah, wauw... 't Klinkt heel mooi en afwisselend allemaal. We kijken elke keer weer uit naar nieuwe verhalen en natuurlijk je mooie foto's. Geniet ervan en tot horens.
Groetjes, Joyce en Sophie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
