Shosholoza!

O o, ik heb al drie weken geen weblog geschreven… Moet toch echt even mijn dagboek erbij pakken om te zorgen dat dit geen ontzettend chaotische verhaal wordt!

Terug op Daktari voelt het alsof ik weer thuis ben gekomen. Risette, Kirsten, Medelyn, Sammi, Phil en Aaron zijn er nog steeds en er zijn ook een paar nieuwe vrijwilligers bijgekomen: Rana en Noha, twee hele leuke Egyptische meiden, en Sandrine, een Franse die niet zo heel goed Engels spreekt maar wel erg aardig is. Er zijn ook nieuwe dieren: er is een ezelveulentje geboren; Halloween (genoemd naar de avond waarop ze is geboren) en we hebben een nieuwe bushbaby Nina.

De tweede nacht op Daktari is even wat minder. Op het moment dat ik een tweede wollen deken uit de kast pak omdat ik het zo koud heb, hoor ik Medelyn zeggen dat het zo warm en benauwd is. Na een bijzonder beroerde nacht besluit Michele (die samen met Ian Daktari runt) me meteen naar de dokter te brengen om een malaria-test te doen. Ian brengt me naar de dokter en Risette gaat gelukkig mee als ondersteuning. Ian zet namelijk ook Aaron af bij het vliegveld, hij gaat eerder nar huis dan gepland (daar zijn de andere vrijwilligers bepaald niet rouwig om). Bij de dokter is de malaria-test gelukkig negatief, maar ik heb wel een stevige bacteriele infectie opgelopen en ben ‘dehydrated’. Na een vaccinatie, antibiotica en zo’n 16 uur slaap voel ik me gelukkig al weer een heel stuk beter en ben inmiddels al lang weer helemaal gezond.

Omdat ik de eerste anderhalve dag heb gemist, ken ik de groep kinderen van die week wat minder goed, al draai ik in de tweede helft wel gewoon mee. Het zijn kinderen uit grade 7 in plaats van uit grade 8, omdat de laatsten op het moment hun examens hebben. Hun Engels is slecht en dat maakt het lesgeven wel lastig, maar we doen ons best om ze in elk geval de basisprincipes bij te brengen.

Vorige week donderdag hebben we 4 baby wrattenzwijntjes gekregen! Ze zijn heel klein en zo lelijk dat ze gewoon schattig zijn. Helaas overleeft eentje de eerste nacht niet, maar gelukkig doen Charlotte, Samantha en Miranda (jaja) het erg goed. Ze krijgen om de anderhalf uur een fles, echt heel leuk om te doen! . Je moet wel zorgen dat ze niet te snel drinken, anders verslikken ze zich en komt de melk weer uit hun neus. Na het drinken worden ze heel moe en vallen ze half (of helemaal) in slaap op je schoot. Risette is hun ‘moeder’, als ze haar rond etenstijd zien beginnen ze alle drie te knorren. Ze hebben ook een modderpoeltje in de hoek van hun hok, en inmiddels hebben ze door dat het heerlijk ik om daarin te gaan liggen.

Afgelopen week zijn er nog twee volunteers bijgekomen, Liz en Lew, een leuk jong Amerikaans stel. We hebben een leuke groep kinderen gehad, weer grade 7: Dikeledi, Swabi, Eva en Beauty en Simon, Vincent en Hedges. Ik heb veel lessen gedaan, heerlijk om weer wiskunde, politeness, Engels, Animal knowledge, Geography en First Aid te geven. Ook geniet ik weer van het doen van Math Bingo, het spelletje wat we elke dinsdagavond spelen met de kinderen. :) De groep kinderen was niet altijd even makkelijk, maar we hebben toch een goede week gehad. Afgelopen donderdag dus weer een heerlijk feestje gehad rond het kampvuur. De kinderen zingen en dansen en we doen spelletjes. De meeste volunteers kennen inmmiddels flink wat Afrikaanse liedjes, hoewel we nooit zo goed zijn in het dansen als de kinderen:

Shosholoza,
Shosholoza,
Ku lezontaba,
Stimela, siphum' e South Africa

Wenu ya balekah,
Wenu ya balekah,
Ku lezontaba,
Stimela, siphum'e South Africa

Vorige vrijdag hebben we ook eindelijk de Lion King met z’n allen gekeken. Daar zijn we eerder niet aan toekomen omdat Michele die film al te vaak heeft gezien. Sammi en Phil gaan echter bijna wegen zij wilden de film heel graag willen zien, dus toch. Het is heel gezellig, al springt iedereen zo nu en dan even op de banken omdat er een Red Roman (enorme spinnen die heel snel lopen) over vloer holt of van de muur naar beneden valt. Gelukkig komt bushbaby Chico halverwege langs, die eet ze graag!

We hebben ook aan aan Sinterklaas gedaan: samen met Medelyn en Risette (de twee andere Nederlandse meiden hier) hebben we de andere volunteers fonetisch ‘’Sinterklaas kapoentje’ geleerd, supergrappig. Ook zijn er pietenpetten en sinterklaasmijters geknutseld. Als we proberen uit te leggen dat Sinterklaas een legertje Zwarte Pieten heeft om hem te helpen, roept Ian uiteraard meteen dat het een belachelijk achterhaald racistisch feest is. Tsja, daar zit wat in natuurlijk. Het was trouwens wel een heel grappig gezicht toen de kinderen op een avond allemaal ineens zo’n pietenpet hadden opgezet. :P We hebben een keer onze schoen gezet voor de open haard (met wortels erin uiteraard) en gezongen, en ja hoor: Sint kwam langs en iedereen had een klein cadeautje in zijn of haar schoen!

Het is hier de afgelopen tijd ontzettend warm geweest, tot wel 36 C in de schaduw. Dat betekent in het weekend als er geen kinderen zijn de hele zondag dus heen en weer pendelen tussen het zwembad en de koelkast voor een drankje of lekker in de schaduw wat zitten kletsen. Die hitte betekent ook dat het zo nu en dan flink regent. Gelukkig hebben we ponchos voor de kinderen, het levert leuke foto’s op als we zo met z’n allen op de dogwalk gaan!
Heel apart om dan te horen dat het in Nederland al -15 C is geweest, dat er ongekend lange file op wegen staat, dat het in Duitsland verplicht is om met winterbanden te rijden en foto’s te zien van thuis in de sneeuw. Ongelofelijk om te bedenken dat ik over 7 dagen weer naar huis toe ga...

Verder zijn we inmiddels ook weer een paar keer naar de Leopard Rock geweest, de mooiste plaats hier. Met in de verte de Drakensberg en verder tot de horizon alleen maar eindeloos groene bush (dat is snel gegaan, toen ik vertrok naar Whipalong was het nog geel!). Heerlijk om met een drankje op de warme rots te zitten en naar de zonsondergang te kijken en te luisteren naar alle bushgeluiden.

Afgelopen zaterdag vierden we Sinterklaats groot: we hebben lootjes getrokken en moeten ook een gedicht maken (dat viel nog best tegen in het Engels). Afgelopen vrijdag hebben we echt Sinterklaas gevierd: we hebben lootjes gertrokken en er zijn dus driftig kadootjes geshopt en gedichten geschreven. Omdat het de laatste avond van Phil, Sammi en Sandrine was, ging het feest natuurlijk nog tot de kleine uurtjes door.
Als Kirsten na het cadeau-dobbelen even naar het kantoor gaat om haar bushbaby Nina te halen, horen we ineens: “SNAKE, SNAKE IN THE OFFICE!!!” Iedereen natuurlijk kijken, met Phil en Sammi voorop. Zij hebben voor ze naar Daktari kwamen een bsuh-cursus gedaan en zien dus meteen wat het is: een Afrcian Rock Python. En wat voor eentje: zo dik als mijn arm en een goede 2 meter lang! Pythons zijn niet giftig, het zijn wurgslangen, maar een beet doet wel zeer. We halen Ian en Michele. De slang zit achter een kast, dus die schuiven we een stukje weg waarna Ian de slang met zijn blote handen pakt. Hij is echt mooi: bruin met lichte vlekken en een witte buik. We kunnen allemaal even voelen: koel en een beetje slijmerig maar heel glad en gespierd. Natuurlijk wil iedereen daarna ook even op de foto: zie hieronder, zoooo vet!! 8)

Eergisteren hebben we dus Sammi, Phil en Sandrine afgezet op het vliegveld. Pfft, afscheid nemen is zo naar! Zeker Sammi en Phil hebben zo’n groot deel uitgemaakt van mijn Daktari-tijd dat het heel vreemd is dat ze er nu niet meer zijn.
Gisteren was dan ook een beetje een stille dag, maar gelukkig hoorden we dat er in de middag volleybal was op Makalali, een game reserve naast Daktari. Verschillende projecten uit de omgeving vaardigen een team af. Medelyn, Lew, ik en staffmembers Makoma en Gilbert vormden het Daktari-team, en hebben voor het eerst in de geschiedenis de trofee gewonnen! Het hielp natuurijk wel dat Lew naar college had gekund vanwege zijn volleybalkwaliteiten en dat het van Makalali ‘geleende’ zesde lid van ons team ook wel in zijn eentje had kunnen spelen.
Omdat het volleybal op Makalali wordt gespeeld, hadden we natuurlijk ook de mazzel dat we daar een soort van mini game drive hadden op weg naar het speelveld. We hebben veel gezien, ook een paar baby impala’s en een zebra veulen, zo ontzettend lief! Verder zijn er natuurijk wildebeest, wrattenzwijnen, zien we een brown snake eagle en op de weg ook een zwarte mamba van bijna 3 meter. Als we die laatste zien trapt Ian keihard op de rem: wij staan in de open bakkie en dan wil je echt niet in de buurt van zo’n beest komen... Grappig dat je dan ineens overal slangen ziet, hihi. We gaan pas laat naar huis, en in het donker zien we ook heel veel vuurvliegjes, die blijf ik echt bijzonder vinden elke keer als ik ze zie!

Vanochtend gebeurd er nog iets heel bijzonders: bushbaby Chico heeft een baby gekregen! Je kunt van een bushbaby het geslacht niet zien, dus we moeten Chico dus omdopen naar Chica! Michele was helemaal door het dolle, heel leuk. De bushbaby-baby is heeeel klein, echt superlief.

Vandaag een leuke groep kinderen gekregen, uit grade 9 deze keer. Dat betekent dat ze erg goed Engels spreken (dus ik kan eindelijk mijn ‘sience’ les uitproberen!) en ze zijn bovendien al erg spraakzaam, dus ik verwacht een hele leuke week!!

Oh ja, speciaal voor Conny: nijlpaard Jessica krijgt... rooibosthee uit haar fles! :D

Foto’s volgen ergens deze week!

Heel veel liefs,
Fleur