Chasing Tigers
Door: Fleur
Blijf op de hoogte en volg Fleur
21 November 2010 | Zuid-Afrika, Hoedspruit
Bedankt voor alle leuke en bemoedigende berichtjes op mijn vorige blog! Bij gebrek aan internet en dus weblogs: inmiddels zitten mijn drie weken Whipalong er alweer op en ben ik terug op Daktari!
Ook op Whipalong ben hier prima gesetteld en heb ik een mooie tijd gehad.
We beginnen de dag rond half 7 met het ‘groomen’ (=borstelen) van de paarden, waar we rond half 9 dan mee klaar zijn. Soms zijn er gasten die een rit hebben geboekt. In dat geval zadelen we de paarden, en als er genoeg paarden ‘over’ zijn rijden andere vrijwilliger Esther en ik ook mee. Als er geen gasten zijn, rijden Kate, Esther en ik de trail met zijn drieen. W rijden op Moutain View, een groot game reserve dat hoort bij Moholoholo (waar ook het wildlife rehabilitation centre waar ik eerder heen ben geweest deel van uitmaakt). Het heeft geen Big Five, maar er lopen wel veel impala’s, kudu’s, witte neushoorns, waterbucks en giraffes rond. In de dam (een klein meertje) zitten ook een paar nijlpaarden. Die zijn best gevaarlijk, er komen ieder in Zuid Afrika meer mensen om het leven door nijlpaarden dan door verkeersongelukken. Het is te paard relatief veilig om ze te zien, omdat paarden net als de nijlpaarden graseters zijn laten ze elkaar in principe met rust. Je moet alleen zorgen dat je niet tussen het water en een nijlpaard dat uit het water is komt. Op Mountan View lopen ook een aantal witte neushoorns rond, ze zijn zooo gaaf. Voor hen geldt hetzelfde als voor de nijlpaarden, ze zijn niet agressief naar de paarden toe. Ik ben ze nog niet van heel dichtbij tegen gekomen (alleen veilig aan de andere kant van de dam), maar een aantal toeristen die zijn wezen rijden waren er kennelijk heel dichtbij! Je kunt daar niet zoveel aan doen, natuurlijk kijk je continu om je heen of je ze ziet, maar het is verbazingwekkend hoe zo’n enorm dier geruisloos opgaat in de bush.
Die bush is inmiddels niet meer geel, maar groen: “I’ve seen the rains down in Africa!” Bizar hoe ineens uit de dorre grond overal vers gras omhoog schiet, de meertjes zich vullen en hoe je nu ineens voor elke boom op moet passen omdat je door de bladeren niet meer zo goed ziet welke nu enorme doorns hebben en welke niet. We zitten nu echt in de zomercyclus: regen, warm, warmer, warmst, regen, warms, warmer, warmst, ect., ect.
Rond de middag gaan we dagelijks naar de ‘bushhorses’, een kudde van 12 paarden die op een stuk grond van 60 ha hier in de buurt loopt. Als we mazzel hebben staan ze als bij de voerplaats, en anders moeten we inderdaad best ver lopen om ze te zoeken… Sommige van de paarden zijn al redelijk bekend met ons en komen even gedag zeggen, andere zijn nog totaal niet geinteresseerd in ons of zelfs bang. Om de aantal dagen moeten ze allemaal door de ‘crush’, een soort trechter. Het klinkt nogal dramatisch, maar ze kennen het allemaal zo goed dat ze uit zichzelf er rustig inlopen. We kunnen ze zo veilig (en ook heel belangrijk: zo stressvrij mogelijk) insmeren met anti-teekspul. Voor de paardenmensen: hier zijn teken zo erg als de dazen in Nederland: bizar veel. Gelukkig werkt het spul goed en kunnen we het dus redelijk onder controle houden.
Bij het lopen over dit gebied zie je trouwens ook een probleem van Zuid-Afrika: soms ligt er zomaar een enorme berg flessen, plastic, ect. …
In de namiddag werken we met Carrot en Angel, de projectpaarden van mij en Esther. Carrot is een driejarige vosruin, en absoluut een heerlijk paard. Ik heb de afgelopen drie weken flink vooruitgang met hem gemaakt, wat echt supertof is om te zien! Inmiddels staat hij netjes stil tijdens het borstelen, laat hij zich netjes leiden zonder op me te kruipen en pakt hij zelfs de clickertraining fantastisch op: hij speelt inmiddels zelfs heel enthousiast ‘chase the tiger’! Daarnaast werken we in de roundpenn, hij moet hij eerst wat rennen om de nodige conditie en spieren op te bouwen. Daarna werken we met hem onder het zadel. Kate zit op hem en ik leid hem, en zo leren we hem de hulpen (voor de niet-paardenmensen: hij leert bijvoorbeeld dat de linkerteugel aannemen betekent dat hij naar links moet en dat hij als de rechterteugel wordt aangenomen naar rechts moet, dat beide teugels aannemen betekent halthouden, dat benen aanleggen is voorwaarts gaan). Er wordt hier niets overhaast, soms heeft hij ook een dagje vrij en laten Esther en ik een paar paarden aan de hand wat grazen op een veldje hier in de buurt (er is geen gras op de paddock hier, alleen hooi).
Eenmaal per dag besteed ik ook de nodige aandacht aan Bellisimo, die ook heel veel vooruitgang maakt. Inmiddels komt hij zo nu en dan zelfs uit zichzelf even naar me toe lopen. :) Van niet-te-benaderen toen ik aankwam kan ik nu rustig wat staan rosborstelen en vind hij het ook niet meer eng als ik zijn benen en hoeven aanraak. Hij is niet zo lang geleden erg ziek geweest (wat ook deels zijn gedrag verklaart, ‘mensen’ betekende voor hem vooral dat er naalden in hem werden geprikt), maar hij is dus erg goed aan het bijtrekken!
Inmiddels ook drie leuke uitstapjes gemaakt. Samen met Esther en Kate ben ik naar de Giant Baobab geweest. Voor iedereen die zich afvraagt wat ik toch met die boom heb: hij is het symbol van Zuid-Afrika. Hij word ook wel apenbroodboom of ‘Upside Down tree’ genoemd, dat laatste omdat hij als hij niet in blad is net lijkt op een boom die ondersteboven uit de grond steekt: zijn taken ljken net wortels! Ze kunnen waarnzinnig oud en groot worden
Bij aankomst zag ik al een enorme Baobab staat, maar Kate zegt dat die maar ‘very average’ is. Desalniettemin is hij echt heel groot! Daarna lopen we naar de giant baobab, die helaas in 2001 is omgevallen… hij leeft echter nog steeds, en staat al aardig in het blad. Hij is werkelijk e n o r m. Het voelt toch wel heel bijzonder om iets te zien wat al zo oud is en nog leeft. Pap: ik heb een paar zaadjes meegenomen voor je!
Verder ben ik met Esther nog op een boattrip op de Blyde Dam geweest. Lekker even uitwaaien op het water. Heel leuk dat er ook veel Afrikaanse mensen aan boord zijn, de taal lijkt op Nederlands maar toch ook weer totaal niet. We kabbelen rustig voort en onze Afrikaanse gids vertelt van alles. Nog een keer de Drie Rondavels gezien (eerste keer vanuit het vliegtuig, tweede keer vanaf de Panorama route), ook vanaf hier heel indrukwekkend! Mooiste van de trip is de Crying Man. Dat is een rotsformatie die door de schaduwen net op een gezicht lijkt, en door dat er een waterval over stroomt lijkt hij te huilen. (Evelien, het is kennelijk de grootste tufa-waterval ter wereld!)
En tot slot zijn we naar ‘Jessica the hippo’ geweest: een verweesde nijlpaard die door mensen is opgevoed. Zo bizar om een nijlpaard te voeren en een fles te geven, maar echt heel leuk!
Ook zijn we een keertje wezen zwemmen bij een resort hier in de buurt, waar toevallig ook een schoolklas was. Leuk om weer eens zo veel zwarte gezichtjes te zien, ik miste ze!! :-)
Rond 4 uur voeren we de paarden, ze gaan in de avond op stal. Er wordt hier een soort maismix en Lucerne gevoerd, en hele massa’s hooi. Met het voer klaarmaken ben ik heel voorzichtig, Kate heeft verteld dat ze een maand terug een zwarte mamba (slang) van 2 ½ meter hebben gevonden tussen de zakken!
Bij het voeren helpt doordeweeks Thomas, een zeer slechthorende Afrikaan. Hij is een beetje zonderling, maar wel erg aardig en hij werkt keihard. Grappig genoeg komt hij soms een dag gewoon niet opdagen, maar de volgende dag is hij er dan wel weer. Kate geeft hem dan even op zijn kop, maar maakt zich er verder niet druk om: hoort erbij, this is Africa!
Het is de afgelopen week koud geweest, dan is de lucht onwijs mooi bewolkt. Whipalong zit vlak onder de Drakensbergen die heel abrupt overgaan in het Laagveld, het is net of er een waterval van zacht katoen over de bergtoppen naar beneden stroomt. Het waait hard en er zit regen in de lucht. De 3 veulens rennen samen met ezel Coco als gekken spelend om het huis, ze doen zo elke dag wel een paar rondjes, zo leuk!
Ik zag dat mijn buurmeisje Jet nog had gevraagd wie er bij mij op de kamer sliep trouwens! Jet, de andere vrijwilligster Esther slaapt in een andere kamer dus ik slaap alleen. Al die rommel op dat bed is dus van mij. ;-)
Inmiddels dus weer net een dag terug op Daktari. Hoewel ik geen spijt heb gehad van mijn verblijf op Whipalong, voelt het hier echt als thuiskomen en heb ik echt ontzettend veel zin om morgen weer math, English en politeness te geven! :-)
Heel veel liefs,
Fleur
-
21 November 2010 - 13:04
Linda:
Hai Fleur,
Goed besluit van je om weer terug te gaan naar Daktari, hoorde idd al van je moeder ook dat je dat erg miste!
Hoop dat je het daar de laatste weken nog heel leuk zult gaan hebben!
Groetjes vanuit een koud en zonnig Nederland! -
21 November 2010 - 13:11
T-Lia.:
Hoi Lieve Fleur!Nou nou wat heb je weer veel moois gezien zeg!De foto's zijn erg mooi en die omgevallen baoabab boom is die enorm groot zeg!
Die mooie rots ,,the crying man is echt geweldig.Wij kijken heel vaak naar natuur films maar dit hebben wij ook nog nooit gezien.Wat fijn dat je nu weer op je vorige stekje zit,zijn er nu ook weer andere vrijwilligers?Hoop snel weer wat van je te lezen en wens je nog vele mooie weken,,geniet van het leven daar,,dan kunnen wij ook weer genieten van al het moois wat jij te vertellen hebt.Gr. en liefs van L&J -
21 November 2010 - 13:49
Annika Sakkers:
Leuk je verslag weer te lezen Fleur. Wat een gigantische boom was dat! Heel indrukwekkend, ik kan me voorstellen dat je die graag wilde zien. -
21 November 2010 - 14:46
Joyce En Sophie:
Hoi Fleur,
Klinkt alsof je weer bent thuisgekomen....
Weer heel leuk je verslag te lezen en de foto's te bekijken. Goed dat er ook mensen bij de Baobab foto's staan, dan zie je pas echt hoe groot ze zijn. Lief nijlpaardje ook, die Jessica ;-)....
Geniet nog van je tijd op Daktari!
Liefs, Joyce en Sophie -
21 November 2010 - 16:28
Lysanne Merkens:
Hoi Fleur,
Wat ontzettend leuk om te lezen allemaal ! En wat een berg aan mooie/leuke en emotionele ervaringen moet je opdoen, geweldig !
Veel plezier nog!
Groetjes,
Lysanne
-
21 November 2010 - 16:59
Judith:
Zo, ik ben weer even bijgelezen met je laatste avonturen. Ik begin me steeds meer zorgen te maken of je nog wel terug naar Nederland komt ;-) Hoe jij over alles vertelt is zo enthousiast en zo mooi; het is echt aanstekelijk! Ik blijf trouwens wel de kriebels houden van die schorpioenen en slangen die zo nu en dan verstopt zitten en dan plotseling opduiken! Maar gelukkig klink jij niet heel bang haha.
Nou meid, nog 3 weken te gaan zo te zien: geniet ervan op je vertrouwde Daktari!!
Veel liefs uit Utrecht -
21 November 2010 - 19:35
Lisa:
Ongelofelijk die Baobab tree!! :-O En ook die van het nijlpaard, zijn hoofd is bijna evengroot als jou als je gehurkt zit!
Ik hoop dat je nog een fijne tijd op Daktari hebt, de tijd vliegt volgens mij daar ;-)
Liefs lisa -
21 November 2010 - 20:54
Astrid:
Hi Fleur,
wat schrijf je toch enorm leuk en enthousiast! Een van vriendinnen reageerde ook al of je wel terug zou komen, als ik je verhalen zo lees is Afrika wel in je lijf en hart gaan zitten. Geniet er vooral van, hier is het echt herfst, met vandaag trouwens een prachtige zonnige dag in het Darthuizense! Maar daar zou ik nu nog maar niet teveel naar verlangen als ik jou was!
Veel liefs van de buufjes op #26 -
22 November 2010 - 12:43
Maartje:
Hey,
Ik heb net weer je foto's gekeken, ik word helemaal jaloers als ik al die beesten zie... Heb je trouwens ook wat geproefd van de vruchten van de 'onderste boven boom' ? -
22 November 2010 - 12:59
Oma,:
Hey Lieverd,
Mooi geregeld Fleur, jeweetwel....
Wat is de natuur wonderbaarlijk mooi
over there, niet te geloven, hoe zo'n
Boabab zo gigantisch kan groeien! Het
voeren van Jessica is ook héél apart.
Wat indrukwekkend alles wat jij mee mag maken Onvergetelijk!!! Jouw verslag was weer prachtig. Veel plezier
nog met alles en iedereen. Dag, dikke pakkert en xxxx Oma. -
22 November 2010 - 15:17
Renee:
Mooi verhaal weer, Fleur. Toch nog mooi 3 weken een heus paardenmeisje geweest;-). En nu de laatste weekjes genieten op Daktari, time flies!
Heel veel plezier!
Liefs, Renee -
23 November 2010 - 12:19
Conny:
Hoi Fleur,
Wat geniet ik toch iedere keer van je verhalen, heel veel plezier nog!
Ene wat zat er nu allemaal in die fles voor Jessica?
Zo te zien groeit ze ervan...
groetjes Conny -
23 November 2010 - 19:14
Risette De Haas:
Hi Fleur, Ja wij zijn erg blij met het feit dat je weer lekker bij ons terug bent! X -
29 November 2010 - 09:50
Felipa:
Wauw.. wat een natuur!! Ongelooflijk mooi! Leuk om je enthousiaste verhalen te horen. Je klinkt als een ware horse whisperer hihi. Nu nog twee weekjes op Daktari :D
Veel plezier nog en tot snel!! xxxxx -
02 December 2010 - 21:11
Ria:
Fleur wat heb ik weer genoten van je verslag en de prachtige foto's. Wat maak je veel mee, zo'n geweldige periode zal je nooit meer vergeten, maar...aan alles komt een eind!
Nog even en je bent weer in ons (nu koude) landje. Dat zal wennen zijn. Maar Lootje popelt om je weer te zien hoor. Nog een heel erge fijne laatste tijd. Liefs vanaf de Buurtweg. Ria.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley